Prawo upadłościowe, a w tym upadłość osoby fizycznej nie prowadzącej działalności gospodarczej (tzw. upadłość konsumencka) jest jedną z dziedzin, w której spejalizujemy się bardzo dobrze. Mam z nią do czynienia w praktyce, czyli od 2015 r., tzn. od momentu kiedy do naszego systemu prawnego wprowadzono ustawę z dnia 29.08.2014 r. o zmianie ustawy – Prawo upadłościowe i naprawcze (Dz.U. poz. 1306), która na tyle poważnie różniła się od poprzedniej regulacji, że w Polsce można było mówić o „nowej upadłości konsumenckiej”. Upadłość konsumencka choć nierzadko jest otoczona mitem i ma negatywne konotacje wśród większości Polaków, w rzeczywistości jest najskuteczniejszą drogą na kompleksowe uporanie się z zadłużeniem wśród osób fizycznych.
Upadłość konsumencka oznacza zupełne oddłużenie osoby fizycznej ze wszystkich obciążających ją długów. Ceną tego jest spieniężenie całego majątku dłużnika, który staje się masą upadłościową służącą do proporcjonalnego zaspokojenia wierzycieli. Co ważne w obecnej sądowej procedurze oddłużeniowej ubogość masy upadłości nie stanowi przesłanki negatywnej przeprowadzenia postępowania upadłościowego, tym samym nawet kompletny brak majątku dłużnika nie stoi na przeszkodzie skorzystania z omawianej procedury.
Oddłużenie konsumenckie realizowane jest w sposób humanitarny i na o wiele korzystniejszych warunkach od tych przewidzianych dla przedsiębiorców. Jednocześnie w myśl przepisów prawa upadłościowego, osoba fizyczna zyskuje status konsumenta po wykreśleniu firmy z Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej. W związku z powyższym dłużnik może złożyć wniosek o upadłość konsumencką na drugi dzień po wyrejestrowaniu działalności i uwzględnić we wniosku wierzycieli, których zobowiązania powstały na skutek prowadzonej przez dłużnika działalności. Tym samym obecna procedura daje możliwość oddłużenia również byłym przedsiębiorcom, bez względu na źródło pochodzenia i czas powstania długu.